Όχι, δεν είμαι λυπημένη…. *Κική Δημουλά*
Πέρασα από κήπους, στάθηκα σε συντριβάνια και είδα πολλά αγαλματίδια να γελούν σε αθέατα αίτια χαράς.
Και μικρούς ερωτιδείς, καυχησιάρηδες.
Τα τεντωμένα τόξα τους βγήκανε μισοφέγγαρο σε νύχτες μου και ρέμβασα.
Είδα πολλά και ωραία όνειρα και είδα να ξεχνιέμαι.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη….
*Κική Δημουλά*
το παραπάνω απόσπασμα είναι αφιερωμένο στο σημερινό τέλος μια σχέσης , τις δικής μου σχέσης με έναν άνθρωπο που ένα χρόνο τώρα ,ΝΟΜΙΖΑ ότι με κάνει να χαμογελάω κοντά του ,ΝΟΜΙΖΑ πως με νοιάζεται πραγματικά ,ΝΟΜΙΖΑ πως με αγαπά ,μέχρι την μέρα που το ΝΟΜΙΖΑ τελείωσε και η αλήθεια πήρε την θέση πως τις αξίζει .
Να σε καλά λοιπόν
1 comments on “Όχι, δεν είμαι λυπημένη…. *Κική Δημουλά*”
Σχολιάστε
Δημοφιλή άρθρα & σελίδες
Ιστολόγια που παρακολουθώ
Μικρές Καθημερινές Ιστορίες 
Συνονόματη, πιστεύω πως πρωτα πρεπει να χαμογελάμε μέσα μας, στον εαυτό μας και αυτο είναι το πιο δύσκολο (εγω σπάνια επαινώ η τον εαυτό μου για κάτι φέρει πείν). Λαθος μας. πρεπει να λέμε στον εαυτό μας πόσο τον αγαπάμε κάθε μέρα, να του χαμογελάμε, να τον αποδεχόμαστε. Απο κει κ πέρα, το πρωήν έτερον ήμισυ, αν δεν φέρθηκε σωστα, αν δεν είχε συναισθήματα αληθινα, αυτός πρωτίστως εχασε, εσυ έδωσες, και το να δίνεις είναι το πιο όμορφο πράγμα, το να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας και στο να κάνουμε αυτο που νιώθουμε, ασχέτως πως μας φέρονται οι άλλοι, μας κάνει να κερδίζουμε και ας μη φαίνεται με την πρώτη ματια…(είχες κ ένα κείμενο σχετικό της Αλκυόνης νομίζω πριν μερικές μερες… :)) Ειμαι σίγουρη ότι η θετικη σου ενέργεια σύντομα θα προσεγγίσει τον σωστό άνθρωπο, κι ας μην είναι αυτο που θέλεις να ακούσεις τούτη την στιγμη! (αλήθεια σου είπα ότι με έχεις «καταστρέψει» γιατι δεν έχω άλλο χώρο στο ψυγείο μου, απο τα όμορφα λόγια που μας παραθέτεις, που κάποια τα τυπώνω και τα κολλάω με μαγνητάκια εκει;;) Φιλια πολλα, συνέχισε να εισαι αυτή που εισαι και μην επιτρεψεις σε κανένα να το αλλάξει αυτο, ακούς; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!